An gelir , susarsın ,kalp atmaz ,ayak tutmaz, kol kalmaz, ne haldesin kimse seni anlamaz.
Neşeliydin seni komik şey seni , yüzünden düşen bin parça hangi ara birikti.
Acıya yazmak zordur , yaşamadığın şeyse eğer , acun yanmış ne olur sevdiğinse değer.
Hak biliriz de ölümü yakıştırılamaz bir türlü ,yakıştıranı ben görmedim siz gördünüz mü?
Ölen cennettedir de, reva mıdır kalana bir ömür dünya zulumü…
İsyan çizgisi sırattan ince midir, patlasan atom gücünde midir?
Kaybettin , onun acısıyla yaşamak zordur ,etrafın yaşayan cesetlerle doludur.
Boş nasihat benimkisi verdiği ömür yaşanır , nasıl bir acundur akıl sır karışır.
Neden varız ki sorma sorgulama gitsin ,boşuna nefes alan var,salla gitsin.
Varlığı yokluğu meçhul ,deli divane ,senden kıymetli olunca yakarsın devre.
Saygı duyulmuyorsan ne yapmalı , “kürkü” de işin içine katmalı .
Doğruymuş yaş aldıkça anlarsın, sevilmediğin yerde kalmalı mısın.
Devran dönmesine az kaldı , sabır et bence kork , zamanın kısaldı.
Tezat düşsen de bazen kendinle ,susmak en büyük hikmet mi sence?
İnsan geldiği yeri nasıl geldiğini unutmamalı , makbul mü oldu yolda buldukları.
Her şeyi görüyorsun işine mi gelmiyor, korudukların arkandan fırsat kolluyor.
Böylesi düşünce sadece acıyacaksın ,üstünden atlayıp yoluna bakacaksın.