o gece....

Erkek adamız biz öyle büyüdük  , acımız olduğunda üzgün olduğumuzda susarız biz  ,en sessiz çığlığımızdır bu ,susmak …..

Ufak şeyler de mutlu eder bizi ,gürültülü yaşarız sevincimizi   ,sanki bir daha olmayacak gibi…

Kurdu itten dinlemeyiz ,istemeyerek dahi dinlemiş bulunsak ta  hükümsüz biliriz.

Tilkiyi kümese bekçi atayanları ,çakalı kurnazı el üstünde tutanları umursamayız.

Yağlı kemikten anlamayız ,iki kelama hiç kanmayız , yazarız bir kenara ,havale de etmeyiz ,zamanı bekleriz sadece .

Kartal yuvasına çöken kargalara sadece güleriz , o yükseklikte yavaş yavaş havasız kalışlarını ve sonunda oradan kendini boşluğa bırakmalarını ibretle sadece seyrederiz.

Açılmaz dediğin kapıların açıldığı ,taşların çözüldüğü , laf söylemesi gerekenlerin söyleyeceği,kısa çöplerin uzun çöplerden hakkını alacağı o günde konuşuruz .

Susmamız uysal koyunluğumuzdan değil kurdun yediği ayazdan olsa gerektir ,hafifçe bir titreriz ,ne ayazı unuturuz ne de geçirdiğimiz kışı.

Haksızlığa önce elimizle müdahil oluruz ,yetişemezsek kalbimizle , bazen de güzel sövgülerimizde olur hani, poşetten yeni çıkmış kıvamında.

Bunca yalakanın, yalamanın olduğu yerde ,hiçbir şey yapmadan çok şey olanların olduğu yerde , onlar çok biz Türküz misali az da olsa birde olsak bozmayız duruşumuzu.

Vereni biliriz ,şükrü duayı ,amüntü etmişiz ve karşılıksız sevmişiz sevdiklerimizi ,severken onlar bizi sevsinler diye değil biz sevdiğimiz için yapmışız.

Şahit  olsun Vey ırmağı  , Yamtarı ,Bögü Alpi, Üçoğulu, Sunguru, Barmalağı,Yumrusu ,Kürşadın Çerileri, …. Az kaldı  Unutanlara hatırlatacağız  o zaman “yağmur kokan o geceyi”