Yazamadım kaç zamandır ,öyle bir vurdu ki memleketime;öyle vurulduk ki, kimse ne içti su, ne yedi yemek ,onlar açken susuzken olur muydu , olmadı. Boğazlar düğümlendi ,eller semaya açıldı ,feryatlar dünyayı sardı. Yağı el avuşturdu , dost koştu . Bu yüce millet el ele verdi sardı yine yaraları ,yüreği katran karası vicdanı kıt olanlara inat.
Beklerken koca acun ölümün öldüğü günü , ölüm yağdı yine ölmedi ölüm ,bitmedi .Her bedende bir memleket öldü ,her mucizede bir memleket dirildi.
Yazamadım işte gelmedi içimden , memleketin yarısı kan revan ,gözyaşı içindeyken dilim varmadı yazmaya. Yaraları sağalsın diye uğraşanları görünce yüreğimize su serpildi bir nebze ama sönmedi ateş , her titremede.
Kara bulutlar dağılsın ,gözyaşı dursun ,yüzlerde tebessüm olsun tek isteğimiz. Allah yardımcısı olsun kalanların, ölenlerin ruhu uçmaklığa varsın şad olsun.
Günü kurtaran her daim çalıştığı yerin hakkını veremeyenler cezalandırılsın , “yeter ki benim işim görülsün de ne olursa olsun “ olmasın, denetimlerde adil ve sert yaptırımlar olsun, binalar yatay ve az katlı olsun. Fay hatlarına direk maruz kalanlar taşınsın, ilime bilime değer verilsin ,üniversiteler güçlendirilsin zor girilsin yetkin ehil çıkılsın, stajlar göstermelik değil sahada ve uygulamalı değerlendirilsin, yapı denetimleri, belediyelere ehil adamlar getirilsin. Deprem ülkesi olduğumuz her an aklımızdan çıkmasın , televizyonlarda ,sosyal medya da sürekli hatırlatılsın, insanını yaşat ki devlet yaşasın ,insanı mutlu yaşat ki devlet yaşasın , insanını el üstünde tut, insanına yatırım yap ,insanına ver ,insanını sev.
Karadır işte her yanımız ,paylaşacak tek şey o da büyük acımız.