Konuşmak önemlidir , konuşarak çözersin çoğu şeyi ,bazen de susmak derler de pek inanmam buna ,susmak bana korkutucu gelir tinimi yorar.
Konuş sen, yıkmadan, yakmadan ,kırmadan ,incitmeden, argosuz, yalın kalpten sonunda oh be rahatladım diyebildiğin ana kadar ve dinle onu, o da içini dökene kadar.
Bunun içindir susmaları sevmem işte ; bazen sonsuz susmak gelse de içinden ,ne yaparsan ne kadar konuşursan konuş değişmeyeceğini, olmayacağını ,birilerinin yine üste çıkacağını bilsen de konuş sen .
Düzelir düzelecek olan da yara kalır belki de yar dediğinden, can dediğinden cana can verdiğinden, uğruna bir ömür verdiğinden. O yara da geçer gider ,tedavisi yine yarda , yar olan seni anlar oda bilir sırrı “Yar”da.
O gelmezse sen git diyorum, o konuşmazsa sen konuş. Gereksiz teferruatları ,başkalarını, sana akıl verenleri bir kenara koy ,sen gibi git ilk gün gibi git, ateş ise sende yanmaya git, yağmursa sende ıslan maya git ,soğuksa sen de donmaya ,fırtınaysa sende savrulmaya git.
Unutma ki küçük ateşi söndürür rüzgarlar , büyük ateşler rüzgar vurdukça parlar.