özlüyoruz öpünce geçen yaralarımızı

Temizini bulmak zor, temiz gıda, temiz emek, temiz söz, temiz insan.

Muhakkak bir yerden bulaşıyor toz toprak, söz, yalan.

Bazen isteyerek bile bile , bazen de istemeyerek kirleniyoruz işte.

Susuyor , görmüyor, duymuyoruz.

Çocukların o saf tertemiz hallerine hepimiz ne kadar imreniyoruz değil mi? Onların gözlerinde tadıyoruz sadece bu güzel duyguyu. O masum bakışlar, cilveler, nazlar. Bir yerleri acısa sadece öpüyoruz ve hemen geçiyor, ne güzel değil mi? Bu kadar basit olsa keşke her şey.

Özlüyoruz işte , öpünce geçen yaralarımızı ,ağlarken ardından hemen gelen kahkahalarımızı , o saf tertemiz olan duygularımızı.