Temizini bulmak zor, temiz gıda, temiz emek, temiz söz, temiz insan.
Muhakkak bir yerden bulaşıyor toz toprak, söz, yalan.
Bazen isteyerek bile bile , bazen de istemeyerek kirleniyoruz işte.
Susuyor , görmüyor, duymuyoruz.
Çocukların o saf tertemiz hallerine hepimiz ne kadar imreniyoruz değil mi? Onların gözlerinde tadıyoruz sadece bu güzel duyguyu. O masum bakışlar, cilveler, nazlar. Bir yerleri acısa sadece öpüyoruz ve hemen geçiyor, ne güzel değil mi? Bu kadar basit olsa keşke her şey.
Özlüyoruz işte , öpünce geçen yaralarımızı ,ağlarken ardından hemen gelen kahkahalarımızı , o saf tertemiz olan duygularımızı.
Comments